ΟΙ ΓΡΙΕΣ

ΟΙ ΓΡΙΕΣ

Καφέ-ρεβύθι πίνουν οι γριές

Γελούν σαν τα κορίτσια που ήταν χτες

Νανούρισαν του κόσμου τα μωρά

Πότισαν τα λουλούδια στις αυλές.

Νύφες στα άλογα ήρθαν με προικιά

Σαν δέντρα ριζωμένες στα χωριά

Στα σπίτια τους γυρνούν απ’ τις βοσκές

Αλάτι ξόρκι ρίχνουν στη φωτιά.

Κρατώντας λάδι, μέλι και κρασί

Με τάματα λαμπάδες, σιωπηλές

Τα πρόσφορα  θα παν στην εκκλησιά

Για τις ψυχές να πουν τις προσευχές.

Καφέ- ρεβύθι πίνουν οι γριές

Γελούν σαν τα κορίτσια που ήταν χτες

Στο λίκνο της ζωής ευχή να πουν

Της νύχτας το ξημέρωμα να δουν.

Μες στον καθρέφτη της ζωής

Με την  αυγή που ξημερώνει

Τα χρόνια τους, που πέρασαν

Τα άθροισαν και γέλασαν

Με το κανένα δόντι.

Καφέ- ρεβύθι πίνουν οι γριές

Γελούν σαν τα κορίτσια που ήταν χτες

Μες στον καθρέφτη της ζωής

Με την  αυγή που ξημερώνει

Τα χρόνια τους, που πέρασαν

Τα άθροισαν και γέλασαν

Με το κανένα δόντι.